در ادامه مبحث ناهنجاری های شایع در کودکان، می خواهیم به نکاتی درباره زانوی ضربدری و زانوی عقب رفته بپردازیم:
زانوی ضربدری در کودکان
زانوی ضربدری در سنین ۳ تا ۶ سال شایع است.
برای تصمیم گیری در مورد اینکه آیا این حالت ناهنجاری است یا انحراف وضعیتی فیزیولوژیک محسوب می شود، باید به ویژگی های مورفولوژیک و رشدی کودک؛ از جمله قد، وزن، جنس، شکل و ساختار بدن کودک توجه نمود.
گاهی برخی از کودکان، هم زمان دارای کف پای صاف و زانوی ضربدری هستند که این دو انحراف وضعیتی یکدیگر را تشدید می کنند. اضافه وزن و حالت های خاص نشستن، همچون وضعیت نشستن قورباغه ای سبب تشدید این انحراف می شود و ممکن است منجر به بروز اختلالات وضعیتی ثابت در کودک شود.
معمولا در وضعیتی که زانوها به یکدیگر چسبیده اند، اگر مچ پاها بیشتر از ۵ سانتی متر از یکدیگر فاصله داشته باشند، این حالت غیرطبیعی شناخته می شود.
وضعیت زانوی ضربدری باید قبل از ۷ سالگی رو به بهبودی برود و با رسیدن به این سنین کاملا از بین برود.
زانوی عقب رفته در کودکان
بازشدن بیش از حد زانوها اختلالی شایع در بین کودکان است که اغلب به دلیل عدم حمایت کافی لیگامانی ایجاد می شود و با سفت و قوی تر شدن لیگامان ها در گذر زمان و کسب توانایی بیشتر در طی فرایند رشد و توانایی های حرکتی، از بین می رود.
عادت های وضعیتی خاص به هنگام ایستادن و وجود انحرافات وضعیتی همچون زانوی ضربدری و پرانتزی نیز در بروز این انحراف در کودکان موثر است.
گردآورنده: گروه تحقیق و پژوهش تیم تایگون
