وضعیت ستون فقرات در کودکان، متناسب با سن است. انحناهای ستون فقرات در کودک در قالب یک الگوی کلی تکامل می یابند و تقریباً از روندی قابل پیش بینی تبعیت می کند.
در حدود سنین ۷ تا ۱۰ سالگی انحنای سینه ای تکامل می یابد و کتف ها در وضعیتی برجسته نسبت به قفسه سینه قرار می گیرند. این وضعیت عموماً ناشی از ضعف عضلات نگهدارنده‌ی کتف ها است که با قوی تر شدن عضلات در وضعیت طبیعی قرار می گیرند.
حدود ۹ سالگی تمایل به افزایش قوس قدامی یا لوردوز کمری افزایش می یابد. این انحرافات وضعیتی در کودکانی که رشد کندتری دارند کمتر بارز است.
استفاده از عضو مسلط در محدوده سن ۷ تا ۱۰ سالگی بیشتر نمایان می شود و اثراتی را در وضعیت بدنی کودک در پی دارد. این اثر بر ستون فقرات به صورت یک انحراف جانبی جزئی است.
معمولاً این انحراف به گونه ای است که ستون فقرات در کودکان به سمت مخالف عضو برتر تحدب دارد. این انحراف وضعیتی در ستون فقرات همراه با پایین آمدن جزئی در شانه و بالا آمدن لگن و ران در سمت مسلط است. اگرچه پایین آمدن شانه در سمت عضو برتر مشکل مهمی محسوب نمی شود، اما در صورت شدت یافتن آن و در صورتی که همراه با افزایش انحنای جانبی ستون فقرات باشد نیاز به توجه دارد.
انحرافات جانبی ستون فقرات در کودکان در صورت عدم توجه ممکن است با انجام اعمال یک طرفه تشدید شود و زمینه بروز ناهنجاری هایی؛ همچون اسکولیوز، لگن نابرابر و شانه نابرابر را در دوران بزرگسالی سبب گردد.
گردآورنده: گروه تحقیق و پژوهش تیم تایگون
